Op wie lijk jij?

 

Ik herinner mij nog zoveel momenten dat ik door de stad liep met mijn moeder toen ik een klein meisje was en voor mijn gevoel constant bekende tegen kwam van mijn moeder waar ze dan weer een eeuwigheid mee stond te praten. Voor dat ik het wist, was die opmerking er weer: "je lijkt steeds meer op je moeder" en "wat ben je gegroeid". Het was een compliment, dat weet ik wel, maar ik vond het maar irritant. Ik was gewoon ik en ik leek op mijzelf. Waarom moest er altijd gezegd worden dat ik op mijn moeder, vader of zus leek? Ik denk dat ik het ook frustrerend vond omdat ik het niet snapte. Hoe kon ik nou op mijn moeder lijken die meer dan 30 jaar ouder was?

Ik denk ook dat ik het nooit helemaal begreep. Ik zag zelf niet dat ik op mijn moeder leek. Een essentieel verschil hierin is ook dat mijn moeder getint was en ik hartstikke blank. Het zat dan misschien meer in een bepaalde manier van kijken en dan is het natuurlijk niet zo gek dat ik dat zelf niet zag.

familie

♥ Chinese ogen
Vroeger vond ik het nooit zo leuk dat ik Chinese ogen had en dat je dus kon zien dat ik buitenlands bloed heb. Niet dat ik daar iets op tegen heb hoor, sterker nog; ik vind het vaak juist heel mooi als iemand een halfbloedje is of andere kenmerkende eigenschappen heeft die komen uit een ander landje. Vroeger als kind vond ik dit alleen wel best moeilijk. Mensen konden vaak wel zien dat ik niet volledig Nederlands ben, maar konden het ook niet altijd plaatsen. Ik wilde normale ogen. Ogen waarbij je mijn oogleden en oogschaduw wel kon zien. Waardoor mijn ogen wat wijder open stonden en mijn wimpers niet verstopt werden. Doordat mijn ogen wat dieper liggen en mijn oogleden niet goed zichtbaar zijn, worden mijn wimpers soms weggedrukt en zijn die niet altijd te zien terwijl ik wel gewoon lange wimpers heb. Dat vond ik niet leuk en dat kwam door mijn Chinese ogen. Ik kon daar best van balen.

Inmiddels is dat wel anders hoor. Ik ben blij met mijn ogen want ik besef dat dat maakt wie ik ben. Daarnaast ben ik ook trots op mijn achtergrond en dat je dat terug ziet in mijn uiterlijk is alleen maar leuk. Het heeft iets mysterieus omdat veel mensen niet kunnen pijlen waar mijn voorouders vandaan kwamen maar wel zien dat ik niet 100% Nederlands ben.

♥ Uiterlijke kenmerken worden doorgegeven
Inmiddels vind ik het iets heel moois als je op je ouders lijkt. Je merkt dan echt dat DNA doorgegeven is en het lijkt me geweldig om moeder te worden en uiterlijke kenmerken en gedragseigenschappen van mij of mijn vriend terug te zien in onze kinderen. Tegelijkertijd zijn het dan weer heel andere persoontjes en is ook dat heel bijzonder.

Als ik nu kijk naar mijzelf, dan ben ik echt een duidelijke mix tussen mijn vader en moeder. Volgens mijn omgeving lijk ik qua uiterlijk meer op mijn moeder. Best bijzonder omdat zij een getinte huid had, bruine ogen en donker haar met krullen en ik donkerblond stijl haar heb en blauwe ogen. Verder ben ik blank. Mijn huidskleur en de blauwe ogen heb ik van mijn vader en het donkerblonde haar gaat verder terug in de familie. Mijn vader, zus en moeder hebben namelijk allemaal donkerbruin haar. Hoe dat precies werkt, is best ingewikkeld maar ik weet wel dat donker haar en bruine ogen dominant zijn. Ik wilde blijkbaar anders zijn.

meisje
Bron

Mijn lichaamsbouw en figuur heb ik van mijn moeder. Mijn moeder was ook heel smal gebouwd en was heel slank voordat ze mij en mijn zus kreeg. Mijn arm en beenhaar heb ik helaas van mijn vader. Mijn moeder had dit namelijk helemaal niet. Geen haartje te bekennen, super oneerlijk! Haha! :) Als ik kijk naar mijn karakter lijk ik erg op mijn vader. We kunnen allebei heel bot en direct zijn en hebben hetzelfde gevoel voor humor. Mijn moeder en zus konden vroeger allebei enorm zuchten en het soms ook niet begrijpen als wij op de grond lagen van het lachen en er soms nog een schepje bovenop deden. Mijn zorgende kant, het iedereen naar de zin willen maken en het genieten van heerlijke zoete dingen heb ik echt van mijn moeder. Die was net zo'n snoepkont als ik ben.

Zo kan ik nog wel even doorgaan en nog veel meer dingen van mijzelf linken aan mijn ouders. Wel denk ik dat je als mens niet alles van je ouders overneemt en dat niet alles te herleiden is. Je ziet ook vaak juist dat je bepaalde eigenschappen niet overneemt of dat kenmerken veranderen omdat je bepaalde dingen hebt meegemaakt in de opvoeding die je niet als fijn hebt ervaren of die jou niet hielpen waardoor je dit zelf juist heel anders bent gaan doen.

Niet op je ouders willen lijken door een slechte relatie
Wanneer je geen goede band hebt met je ouders, vind je het misschien vervelend om geconfronteerd te worden met het feit dat je wel degelijk familie bent en bepaalde dingen hebt overgenomen door DNA. Wanneer je dan te horen krijgt dat je op je vader/moeder lijkt, kan dit niet altijd leuk zijn. Het is goed om je op die momenten te beseffen dat je naast je ouders ook gewoon een persoon bent. Je kunt je eigen keuzes maken, doen wat jij belangrijk vindt en je bent meer dan een kind van je ouders.

Op wie lijk jij?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Kirsten - Donderdag 11 augustus 2016 10:33
Ik lijk het meeste op mijn vader, zowel uiterlijk ik zijn donkere haar en bruine ogen. Maar ook qua karakter, beide introvert.
Roos - Donderdag 11 augustus 2016 13:15
Het is best gek om te horen dat de meeste mensen niet op hun ouders willen lijken. Ik ben geadopteerd, heb niks van mijn ouders. Geen naam en geen foto. Ik hoop juist heel erg dat ik op mijn ouders lijk..
Lost girl - Donderdag 11 augustus 2016 14:14
Iedereen zegt altijd dat mijn uiterlijk enorm op mijn moeder lijkt. Qua innerlijk lijk ik meer op mijn vader. Ik heb mijn autisme van hen geërfd en daardoor kan het enorm klikken maar ook enorm botsen. Maar in het algemeen heb ik denk van beide wel evenveel goede en minder aangename eigenschappen mee gekregen. Perfecte combinatie:)
Anne - Donderdag 11 augustus 2016 14:26
Ik heb mijn blauwgroene ogen en lichtbruine haar van mijn vader, het dromerige heb ik ook van hem.. het chaotische en lage zelfbeeld van mijn moeder..
De humor en het vluchtgedrag van hen beiden
Esrarengiz - Donderdag 11 augustus 2016 17:34
Wat ontzettend leuk om te lezen, Laura. Ik hou er heel erg van om meer te weten over iemands achtergrond en ik vind je familiefoto zó leuk. Je bent zo schattig als kind!!
Ik heb ook die frustratie als iemand zegt dat ik op mijn ouders lijk. Bij mij komt het meer omdat ik juist 'uniek' wil zijn. Vooral als ik vergeleken wordt met mijn oudere zus denk ik dat, omdat ik soms broers/zussen tegenkom die totáál niet op elkaar lijken en dat is ook wat ik wil.
Didi May - Vrijdag 12 augustus 2016 11:07
Wow je lijkt inderdaad echt op je moeder, maar ook je vader zie ik terug. Wat een prachtige vrouw was ze, net als jij, daar kan je trots op zijn!
Beauutjuhx - Vrijdag 12 augustus 2016 18:50
Ik lijk qwa haarkleur (licht blond) en qwa ogen (blauw) op die van mijn moeder, mijn karakter heb ik meer van mijn vader zoals het gek doen en grapjes maken.
Anne-Maria - Zondag 14 augustus 2016 10:39
Ik vind jou zo'n mooi mens, Laura.

Bij mij werd altijd gezegd dat ik op mijn vader lijk. Ik heb dat nóoit leuk gevonden (heb geen fijne band met mijn pa). En idd, ik was toch zélf iemand, met een eigen Ik?!