Ik keek er al weken naar uit om naar de kapper te gaan. Niet omdat ik het zo leuk vond bij de kapper, maar omdat ik mijn haar graag anders wilde. Ik wilde graag het perfecte kapsel voor mijn gezicht en misschien zouden ze dat bij deze kapperszaak wel kunnen knippen. Het was een vrij dure zaak, maar dat had ik er dan wel voor over. De dag vooraf aan de afspraak twijfelde ik plotseling wel even: Was mijn haar niet gewoon leuk zo? Moest ik het wel laten knippen? Ja, niet meer piekeren, gewoon doen! De volgende dag liep ik gespannen richting de kapperszaak. Van veraf zag ik de hippe zaak. Meerdere dames achter de balie keken me aan toen ik de deur van de zaak opende. Ik voelde me plotseling heel onzeker bij de kapper.

Ik mocht plaatsnemen aan de grote koffietafel. Daar zaten meerdere dames en enkele mannen te wachten. Een beetje stuntelig door de zenuwen doopte ik mijn theezakje in het hete water. Nog voordat ik er een slok van had genomen, mocht ik al meekomen naar de wasbakken zodat mijn haar, wat ik thuis een paar uur ervoor net gewassen had, gewassen zou worden. Ik zat op een stoel met mijn hoofd achterover, terwijl er een volkomen vreemde man mijn haar begon te wassen. "Vind je dit prettig?" vroeg hij, terwijl hij me een soort hoofdmassage gaf als bonus van de wasbeurt. Ik voelde helemaal niet, behalve onzekerheid en stress. "Jahoor, haha" kwam er uit mijn mond. Enkele minuten later zat ik weer aan de koffietafel, maar nu met een grote handdoek over mijn hoofd. Ik zag er nu vast heel raar uit...

Een hippe jongen stelde zich plotseling aan me voor. Hij zou mijn haar gaan knippen. Ik liep met hem mee en hoopte maar dat hij me geen sukkel zou vinden. Ik was helemaal niet zo hip en spontaan als hem. Waar moest ik met hem over praten? Hij vroeg me wat ik met mijn haar wilde, terwijl hij de handdoek verwijderde en mijn natte dunne drengels naar beneden kamde. Ik keek tegelijkertijd in de spiegel en schaamde me voor mijn verschijning. Ik zag er niet uit met die natte drengels glad langs mijn hoofd. Snel wendde ik mijn blik van de spiegel af. Ik vertelde wat onzeker wat ik graag zou willen met mijn haar en vroeg zijn advies. Na wat overleg besloot ik uiteindelijk wat ik wilde, vooral gebaseerd op zijn mening. Mijn eigen mening was ergens verloren gegaan tussen de wasbak en de kapperstoel. 

De schaar kwam tevoorschijn en daarmee ook het geklets over niets. Wat doe je voor opleiding? Wat doe je voor werk? Heb je een vriend? Waar woon je? Hoe lang heb je al een relatie? Hoe oud ben je? Ga je nog op vakantie? Houd je van uitgaan? ...en ga zo maar door. Allemaal goedbedoelde vragen om een gezellig en beleefd kletspraatje te houden, maar voor mij op dat moment zo ongemakkelijk. Niets voelde goed en interessant genoeg aan mijn antwoorden. Het liefst praatte ik helemaal niet en was ik in mijn telefoon gedoken, maar dat vond ik ook weer niet aardig. 

Ik had zo uitgekeken naar deze kappersdag, maar het had tot dusver allemaal maar stress opgeleverd en energie gekost. Ik voelde me vanaf het moment dat ik de zaak binnenkwam al onzeker en dat zou niet minder worden tot ik de zaak weer verliet. Toen de knipbeurt eenmaal klaar was en de jongen het zwarte doek zwietig verwijderde en me met een spiegel de achterkant van mijn haar liet zien, reageerde ik enthousiast en zei ik dat ik het leuk vond. Door de spanning wist ik eigenlijk helemaal niet wat ik er écht van vond. Ik zei daarom maar wat.

Happy na een bezoekje aan de kapper..

Toen ik na het betalen van de prijzige rekening de zaak verliet, was het alsof er 50 kilo haar van mijn schouders afviel. Wat een opluchting, ik kon weer mezelf zijn. Weg stress, weg onzekerheid. Het enige waar ik nu nog een beetje onzeker over was, was mijn nieuwe coupe, maar die zou wel oké zijn,... en zo niet, dan groeide het wel weer aan. 

Vroeger ging ik regelmatig op deze manier naar de kapper. Wat leuk zou moeten zijn, was vooral heel stressvol en niet leuk. Na de nodige oefening voel ik me inmiddels een stuk minder onzeker en ongemakkelijk als ik een kapperszaak bezoek. Ik betaal ervoor en wil me dan ook op mijn gemak voelen. Ik hoef me niet onzeker te voelen en ik ben goed genoeg, ookal ben ik niet zo hip als de kapper zelf of de andere wachtende dames die aan de koffietafel zitten. Als ik nu geen zin heb om te kletsen, dan doe ik dat gewoon niet. Ik kap het vriendelijk af en ga gezellig wat op mijn telefoon surfen. Ik zorg hierin nu meer voor mezelf, zodat ik niet met een ongemakkelijk, maar een positief en happy gevoel de kapperszaak na een knipbeurt verlaat. 

Voel jij je onzeker bij de kapper?