De zomer is in volle gang. Dat kan een paar nadelen hebben als je de nodige littekens hebt. Je gaat misschien weer in bikini en kortere kleren zijn bij erge hitte ook wel prettig. Dat zorgt ervoor dat je littekens weer meer zichtbaar worden. Je kan littekens krijgen van ongelukken en operaties, maar ook van andere ervaringen waar je liever niet aan terugdenkt. Wanneer je opvallende littekens hebt, zal je merken dat mensen vaak erg nieuwsgierig zijn, wat soms kan leiden tot ongemakkelijke of lastige vragen...

Ik heb verschillende littekens in mijn leven gehad en opgelopen. Degenen die ik het meest storend vond, waren de verse striae strepen die van mijn knie tot mijn billen gingen. Die strepen waren blauw/paars en hebben er enkele jaren gezeten. Daarnaast heb ik ook littekens op mijn knie en enkel van eerdere operaties en vroeger had ik een duidelijk litteken naast mijn mond. Die is echter gelukkig vervaagd, want ik hoorde regelmatig dat ik daardoor de gehele dag verdrietig leek. Hieronder beschrijf ik enkele lastige vragen die je kan horen wanneer je littekens hebt.

♥ Wat zit er op je been/arm/gezicht?
Ik heb enkele jaren lang erg heftige littekens gehad van mijn striae op mijn benen. Allebei mijn bovenbenen waren helemaal blauw van de strepen. Dat trok natuurlijk ook veel bekijks. Ik kreeg dan ook regelmatig de vraag wat er nou op mijn benen zat. Op dat moment wist ik het zelf ook niet. Ik was namelijk erg jong en zelf ook geschrokken van die plotselinge verandering. Die striae is gelukkig vervaagd, maar ik heb wel nieuwe littekens gekregen op mijn knie en op mijn enkel; allebei door een operatie. Ik vind het vooral erg vervelend dat mensen eerst naar mijn knie kijken alvorens zij me aanspreken.

"Vroeger vroeg iemand weleens heel onverwacht hoe ik aan die gekke littekens op mijn arm kwam. De manier van vragen was dan niet zo fijn. Het kwam niet als oprechte interesse over, maar meer als nieuwsgierigheid en "wat heb jij nou!?". Ik had soms best eerlijk willen zijn, maar doordat de vraag al zo negatief startte lukte me dat niet. Ik verzon dan meestal maar gewoon snel een antwoord. Iets met prikkelstruiken of een kat die boos was. Vaak waren mensen hier dan snel tevreden mee.Ik houd niet van liegen, maar niet iedereen is een eerlijk antwoord verschuldigd. Dit is immers iets heel persoonlijks." ~ Paula

♥ Hoe kom je eraan?
Dit is vaak de vraag die de eerste opvolgt. Ik heb zelf nooit zoveel problemen gehad met het feit dat mensen nieuwsgierig waren. Ik vond het alleen wel vervelend wanneer het gevraagd werd op plekken waar veel mensen mee konden luisteren. Daarnaast vond ik het ook een vervelend idee dat het mensen opviel. Ik wilde helemaal niet dat mensen die strepen op mijn benen zagen of het litteken op mijn knie. 

♥ Waarom vertel je het niet?
Er zijn genoeg mensen die niet zo open zijn als ik of een reden hebben waarom zij het niet graag willen vertellen. Dat is helemaal oké. Ik zou zelf ook niet zo snel aan vreemden en vage bekenden mijn levensverhaal vertellen. Wanneer je te maken hebt gehad met zelfbeschadiging of mishandeling kan zo’n vraag veel meer losmaken dan bij mij. Ik kan mij dan ook goed voorstellen waarom je dat niet gaat vertellen.

"Als ik over het strand wandel, zie ik mensen naar mijn bovenbenen kijken. Het zijn blikken van schrik of nieuwsgierigheid. Mijn bovenbenen bevatten flink veel littekens. Ik schaam me er een beetje voor. Die schaamte wordt groter als ik allemaal mensen zie kijken. Ik heb spijt van die littekens, maar kan er niets meer aan veranderen. Ik zou die periode uit mijn leven het liefst volledig achter me laten, maar dat is lastig omdat het zichtbaar blijft. Mensen kijken, maar vragen niets. Soms zou ik juist willen dat iemand het gewoon vraagt. Dan kan ik, als ik dat wil, er uitleg over geven. Het zorgt voor verbinding in plaats van voor de extra afstand die nu ontstaat..." ~ Saar

♥ Klopt het dat je litteken….?
Wanneer je een opvallend of een zichtbaar litteken hebt, kan een verhaal ook zijn eigen leven leiden. Op de middelbare school ging er over mij de roddel rond dat ik mishandeld was doordat ik van die strepen had op mijn benen. Sommige klasgenoten kwamen dan ook naar mij toe om te vragen of de roddel waar was. Dat was natuurlijk niet zo, maar ik vond dat soort vragen wel erg vervelend. Ik heb mijzelf aangeleerd om me daar niet zo veel van aan te trekken, hoe moeilijk ik dat ook vond.

♥ Vind jij jezelf stoer?
Ik kreeg deze vraag regelmatig te horen. Sommige mensen oordelen veel te snel over anderen. Ik vind het daarom ook nergens op slaan dat mensen met littekens zichzelf zouden moeten verschuilen. Het maakt niet uit of jij de littekens zelf hebt veroorzaakt of dat je ze hebt door iets anders, maar ze horen nu eenmaal bij jou. Je hoeft ze daarom ook niet te verstoppen en dat maakt je geen aandachtstrekker die stoer wilt zijn.

♥ Heb je nog meer littekens?
Op de een of andere manier zijn veel mensen erg nieuwsgierig naar hoe mensen getekend zijn. Wanneer je een litteken hebt, denken ze snel dat jij er ook meerderen hebt terwijl dat niet zo hoeft te zijn. Daarnaast vind ik het vaak erg vervelend als mensen dat gaan vragen. Ik probeer daarom altijd afwijkend te reageren op dit soort vragen wanneer het van onbekenden of vage bekenden komt.

"Als iemand er iets over vraagt probeer ik er altijd eerlijk over te zijn en normaal over te doen. Voor mij staat het wel al echt ver weg, dus ik vind het dan ook niet zo erg het te benoemen. Ik ga niet m'n hele levensverhaal ophangen, maar benoem het even kort als iemand er naar vraagt en dan is het ook klaar. Ik merk dan dat ik de manier hoe ik er in sta ook overdraag op anderen, maar helaas kan je het niet voorkomen dat mensen kijken of vragen. Je kan alleen je eigen instelling veranderen...." ~ Irene

Reageren op de vragen
Ik vond al die vragen altijd knap lastig. Ik vond het daarom ook erg moeilijk om erop te reageren dus reageerde ik vaak met een vaag en ontwijkend antwoord. Als ik dan aan die situatie terugdacht, wist ik eigenlijk een veel betere en meer gevatte opmerking. Ik heb dat best vaak en dat vind ik ontzettend lastig. Het heeft mij erg geholpen om elke keer de goede reactie op te schrijven. Doordat ik dat vaker deed, merkte ik dat ik een volgende keer op zo'n zelfde moment gevatter kon reageren. Het is nog niet perfect maar heeft mij wel verder geholpen. 

Hoe je ook aan de littekens bent gekomen, vragen daarover kunnen best vaak vervelend zijn. Ik kan mij goed voorstellen dat wanneer er veel achter zit, zulke vragen nog vervelender kunnen zijn. Het is ergens natuurlijk ook best begrijpelijk dat iemand vragen stelt, nieuwsgierig is of oprecht geïnteresseerd is. Probeer er daarom vooral voor te zorgen dat je antwoordt op een manier die voor jou goed voelt. Je bent niemand iets verplicht. 

Hoe ga jij om met vragen over littekens?

 Bron: linspiration01