Nu het weer lekkerder weer begint te worden, worden ook de sproeten weer beter zichtbaar. Na de eerste zonnestralen merkte ik het meteen. In de winter zijn mijn sproeten nauwelijks zichtbaar maar in de lente en zomer komen ze weer terug en zijn het er ook direct veel. Wat zijn sproeten nou eigenlijk en wat maakt nou dat sommige mensen wel sproeten hebben en anderen niet? Dat lees je in deze blog en ook zal ik mijn ervaringen delen met sproeten en kunnen jullie lezen wat ik hier eigenlijk van vindt.

Bij de ene persoon moet je heel goed zoeken naar sproeten en bij andere mensen zijn ze heel goed zichtbaar. Ze ontstaan vaak al op jonge leeftijd en in de loop van de jaren kunnen er meer bij komen. Mensen met een licht huidtype hebben meer sproeten dan mensen met een donkerdere huidskleur. Deze mensen zijn vaak ook te herkennen aan dat ze lichte ogen hebben en snel verbranden in de zon.

Bron

Wat zijn sproeten eigenlijk?
Een sproet is eigenlijk een opeenhoping van melanine onder de huid. Dit is pigment dat onze huid, ons haar en de ogen hun kleur geeft. Zonlicht zorgt er vaak voor de sproeten weer meer zichtbaar worden of dat je er meer bij krijgt. Ook op oudere leeftijd kun je weer meer sproeten ontdekken. Baby's hebben nog geen sproeten, maar ze ontstaan vaak wel op jonge leeftijd. De sproeten zijn over het algemeen gelijkmatig verdeeld. Dat is fijn, want als je ze dan aan de rechterkant van je neus hebt, heb je ze meestal ook aan de linkerkant. Vaak komen ze voor op het gezicht, de schouders en armen. Ik heb eigenlijk alleen sproetjes op mijn gezicht. Ze lopen over mijn neus en wangen. Sproeten worden dus versterkt en meer zichtbaar door de zon. Wanneer de zon verdwijnt, worden de sproeten ook weer lichter. Bij sommige mensen zijn ze echter wel altijd zichtbaar. Sproeten zijn overigens niet gevaarlijk.

Ik tekende vroeger sproeten...
Ik herinner mij nog heel goed dat ik vroeger heel graag sproeten wilde. Meisjes met sproeten vond ik mooi en ik vond het altijd lief en schattig staan. Ik zat bij een meisje in de klas met een wip neusje en sproetjes en het stond haar heel leuk. Ik wilde dit ook, maar had ze niet. Op gegeven moment ben ik ze gewoon zelf gaan tekenen. M'n moeder vertelde dat naarmate ik ouder werd weleens aan mij, maar ik herinner het mij ook nog wel een beetje. Ik weet nog dat ik dat niet deed met een oog of wenkbrauwpotlood, maar dat ik het gewoon deed met een bruine lippenstift van mijn moeder. Je kunt het al raden: mijn sproeten waren enorm! Ik weet eigenlijk niet of ik ze alleen tekende als ik thuis was, of dat ik er ook mee naar school ging.. ik hoop het eerste. Toch vrees ik dat ik er ook weleens mee naar buiten ben geweest... mijn zus en ik liepen namelijk ook regelmatig met oude rokken van mijn oma uit de verkleedkist op ons hoofd omdat we graag lang haar wilde. Inmiddels heb ik het allebei van mijzelf: lang haar en sproetjes in de zomer. 

Een beetje bijzonder misschien, maar zo raar was ik niet als kind. Het is namelijk zo dat jaren later, toen ik dat allang niet meer deed, het een trend is geworden om sproeten te tekenen met een oog of lippotlood. Wij schreven hier eerder al een blog over en die kun je hier vinden. Eerder is er ook een artikel geschreven over een bijzonder fotoproject #Freckles waarin fotograaf Brock Elbank prachtige mensen fotografeerde met sproeten. Je kunt de blog hierover hier bekijken.

Onzeker door sproeten
Ondanks dat het hebben van sproeten behoort tot één van de zeven schoonheden, is lang niet iedereen er blij mee. Zeker mensen die sproeten hebben over hun hele gezicht, kunnen hier onzeker over zijn. Ondanks dat ik sproeten heel leuk en mooi vind, snap ik wel dat je hier onzeker over kunt zijn. Mensen kunnen over heel veel, eigenlijk alles, onzeker zijn wat anderen juist mooi vinden of wat hen juist typeert. Hoe vaak ik wel niet heb gehoord dat iemand die krullen had graag stijl haar wilde en andersom. Dit hoeft niet altijd samen te gaan met onzekerheid hoor, soms ook gewoon met iets willen wat je niet hebt.

Bron

"Sinds ik mij kan herinneren heb ik sproeten over mijn hele gezicht. Als klein meisje werd ik hier ook mee gepest en sindsdien ben ik eigenlijk heel onzeker geworden. Ik werd geconfronteerd met het feit dat ik er anders uit zag dan anderen. Mijn moeder maakte vaak opmerkingen over hoe mooi en uniek ik was door mijn sproeten en het 'unieke' zorgde er ook weer voor dat ik mij anders voelde. Deze onzekere gevoelens speelde ook een rol in mijn puberteit. Ik was enorm jaloers op meisjes met een egale mooie huid en mijn huid voelde aan als niet egaal en lelijk. Ik had niet eens veel last van puistjes, maar ik had wel allemaal stippen op mijn gezicht die ik niet wilde. Ik begon veel make-up te gebruiken om de sproeten weg te werken en een meer egale huidskleur te krijgen, maar dan nog waren ze te zien. Inmiddels kan ik ze steeds meer waarderen en mijzelf ook accepteren zoals ik ben. Ik ken genoeg mensen die mijn sproeten heel mooi vinden en ik heb inmiddels een vriendje die al vanaf het begin dol was op mijn sproetjes. Ik ben ze meer gaan omarmen en besef dat dit ook een deel is van wie ik ben en dat het mij uniek maakt. Ik voel nu echt hoe mijn moeder dat bedoelde." - Anoniem

Wanneer je onzeker bent over je sproetjes, is het goed om jezelf er aan te herinneren dat iedereen wel iets heeft waar hij/zij onzeker of niet blij over is. Dat iedereen wel iets heeft wat hij/zij liever anders had gezien of wel of niet had gehad. In heel veel gevallen zijn dit ook dingen die anderen juist mooi en leuk vinden. Ik ben heel blij met mijn sproetjes en ben dit ook niet altijd geweest. Vroeger wilde ik het heel graag, maar toen ik ze eenmaal had en in de puberteit zat, was ik er minder blij mee. Inmiddels ben ik blij als het zomer is en ze weer meer tevoorschijn komen. Het is dan een soort cadeautje en ik vind dat het er leuk en gezond uit ziet. 

Heb jij sproeten en wat vind je daarvan?