Laatst hoorde ik het iemand nog zeggen; ''Ik zag er vanmiddag eentje lopen.'' Hiermee wordt iemand bedoelt die erg mager is. Vaak krijgt zo iemand meteen de stempel ''Anorexia patiënt.'' Maar is dat ook zo? Heeft iemand die mager is persee Anorexia en iemand die te dik is eetbuistoornis?

Dat hoeft helemaal niet. Maar iemand die een normaal postuur heeft kan net zo goed een eestoornis hebben. Nemen we die mensen net zo serieus als mensen met een opvallend gewicht?

Het grootste deel van de mensen met eetproblemen heeft geen ondergewicht over overgewicht. Dit betekent niet dat hun eetstoornis minder erg is. De gevolgen van eetbuien, depressie, braken, stemmingswisselingen onregelmatig eten of selectieve voedig kunnen heel ernstig zijn. Ook mensen die geen onder- of overgewicht hebben overlijden soms aan de gevolgen van hun eetstoornis. 

Ook zijn er meerdere verhalen bekend van mensen die van hun ondergewicht zijn hersteld, maar die nog niet van hun depressie of problemen met eten af zijn. Ze doen hun best om beter te eten, maar vervallen bijvoorbeeld nog regelmatig in eetbuien, periodes van lijnen of braken. Aan de buitenkant is intussen niet meer te zien dat zij een eetstoornis hebben. Maar niet iedereen weet of die persoon zich van binnen ook al beter voelt.

Opmerkingen zoals: ''Het gaat zeker weer beter met je, want je ziet er weer gezond uit.'' kunnen dan enorm pijn doen. De eestoornis wordt niet gezien en niet (meer) serieus genomen, terwijl de strijd nog steeds gestreden wordt. 

Er zijn ook mensen met overgewicht die door hun uiterlijk minder serieus worden genomen. Ondergewicht wordt vaak gezien als iets heel ernstigs en de eetstoornis Anorexia is vaak ook het bekendst bij mensen. Als je verteld last te hebben van een eetbuistoornis krijg je misschien wel de reactie: ''O, ik heb ook wel eens eetbuien.'' Maar zo werkt het niet voor iemand met bijvoorbeeld BED. 

Hierin worden twee soorten van overeten gescheiden, namelijk ''dooreten'' en ''eetbuien''. Iemand die heel veel trek heeft in lekkere dingen, of iemand die op de bank een hele zak chips leeg eet zonder erbij na te denken is aan het dooreten. Iemand die grote hoeveelheden eten in korte tijd eet en hierbij zichzelf niet onder controle lijkt te hebben, heeft eetbuien. Dooreten heeft tevens niet echt een emotionele functie, terwijl eetbuien vaak als functie hebben gevoelens te onderdrukken oftewel ''weg te eten''.

Niet alleen mensen met ondergewicht hebben dus een eetstoornis.

Het gaat om wat er in het hoofd van die persoon omgaat. Het heeft geen gewichtseetstoornis, maar een eetstoornis. Dat betekent dat iemand ongezond en verstoord omgaat met eten en dit een grote rol speelt in zijn of haar leven.

Aan de omstanders is het daarom de taak hier doorheen te prikken en dit serieus te nemen. Maar van de persoon om wie het gaat, wordt ook verwacht dat die zijn of haar omgeving op de hoogte stelt of dat in ieder geval gaat leren. 

Denk dus niet dat je aan de buitenkant kunt zien hoe iemand zich van binnen voelt. Een zogenaamde onzichtbare eetstoornis, is net zo goed een eetstoornis.