Moest jij vroeger je bord leegeten?
"Pas als je je bord leeg hebt, mag je van tafel" is een zin die ik vroeger regelmatig te horen heb gekregen. In die tijd vond ik dat vreselijk en irritant. Ik had geen trek meer en wilde gewoon graag van tafel, maar dat mocht pas als ik die laatste berg rijst op at. "Ja, maar ik lust niet meer?!" Vreemd genoeg had ik direct na het eten vaak wel weer trek in een koekje. Soms aten we om 18:00 uur en zat ik tijdens het 20:00 uur journaal nog steeds aan tafel met een bord met eten voor me. Ik moest en zou het opeten. Als ik er nu op terugkijk, vind ik het best begrijpelijk, aan de andere kant weet ik niet of het altijd echt nodig was om er zo consequent in te zijn. Uit recent onderzoek blijkt nu echter dat kinderen die vroeger altijd hun bord moesten opeten meer kans hebben op een hoog BMI. Hoezo dan? Dat zal ik je in deze blog uitleggen.
Het onderzoek werd gedaan onder 385 respondenten door onderzoekers van de Liverpool University. Zij ontdekten dat mensen die altijd hun bord leeg eten, een groter risico lopen op een hoog BMI. Aha, zo zit het dus! Het gaat er dus om dat mensen die in hun kindertijd hebben geleerd altijd hun bord leeg te eten, dat nu vaak nog doen en daardoor sneller overgewicht hebben?
In onze huidige maatschappij is obesitas een veel voorkomend probleem. Er wordt te veel en te vet gegeten en de porties op borden zijn te groot. Als je dus gewend bent om je bord te moeten leegeten, dan is de kans aanwezig dat je bij het voortdurend eten van te grote porties, overgewicht krijgt.
Volgens de onderzoekers is het verplicht moeten opeten van je bord wellicht wat achterhaald. Het zou er volgens hen bovendien voor kunnen zorgen dat je niet goed meer weet wanneer je nog trek hebt en wanneer niet. Je rommelt als het ware met je verzadigingsmechanisme. "Je bord moeten leeg eten is onaangepast gedrag geworden, in een omgeving waar obesitas overal op de loer ligt", aldus Onderzoeker Eric Robinson.
Wat hadden mijn ouders vroeger dan moeten doen? Volgens het onderzoek kan je als ouders beter starten met kleinere porties. Dat advies begrijp ik niet helemaal, want door een kind een kleinere portie te geven, eet hij toch niet altijd voldoende? Het verplicht moeten leegeten van mijn bord heeft er voor mij nooit voor gezorgd dat ik altijd en overal mijn bord volledig leeg eet. Als ik voldoende heb gegeten, dan laat ik gerust een beetje staan. Misschien minder snel uit fatsoen als ik ergens anders eet, maar verder altijd hoor. Je leert tijdens je opvoeding toch niet alleen je bord leeg te eten, maar ook wat normale porties zijn en om zo nu en dan bescheiden te zijn?
Bron: HLN.be & Nu.nl
Moest jij vroeger altijd je bord leegeten?
En heeft dit nu nog invloed op je?
Gerelateerde blogposts
Reacties
En dat gebeurde nog al eens...
Nu pak ik net zoveel als ik zin heb. Hoewel, ik nog steeds wel álles op maak. Niet altijd in één keer, maar eten weggooien kan ik niet.
Ik eet nog steeds graag mijn bord leeg om geen eten weg te gooien, maar heb hierdoor niet echt het idee dat ik overeet. Ik weet inmiddels wel aardig hoeveel ik van iets kan hebben en als ik daarna nog trek heb, dan schep ik gewoon iets minder op ipv een heel bord vol.
ik denk dat het alleen handig is als een kind zijn of haar eten niet op eet en dan wel een toetje neemt. of als een kind altijd teveel op schept en het dan toch niet op eet. Kun je beter weinig opscheppen en later bij pakken dan andersom. Maar buikpijn krijgen omdat je persé alles moet opeten lijkt mij ook niet gezond.
Nu eet ik alleen wat en wanneer ik zelf wil. Bord leegeten doe ik wel, meestal, maar ik schep zelf op, dus dat kan ik zelf wel inschatten. Maar bij anderen/ in restaurants eet ik geen hap meer dan dat ik zelf wil en dingen die ik echt niet lust eet ik al helemaal niet meer. En aan sociaal gewenst doe ik niet; leuk dat taart 'hoort' bij een verjaardag, maar als ik niet hoef, hoef ik niet.
Kleinere portie is toch juist goed bij kinderen? Je merkt het vanzelf als ze meer willen en bovendien eten kinderen niet snel te weinig, ze laten zichzelf (een enkeling uitgezonderd) echt niet zomaar verhongeren.
Nu nog wordt ik vaak raar aangekeken als ik iets niet eet omdat ik weet dat ik er ziek van wordt. Men ziet me nooit ziek zijn omdat ik precies weet wat ik wel of niet kan eten. Soms denk ik dat men denkt dat ik het verzin, maja.
Ik heb twee kinderen onder de 10 jaar en ze moeten hun bord leeg eten....maar ik schep hun altijd al weinig eten op. Als ik denk dat het wel veel was of een grotere portie dan zeg ik dat ook. Dan zeg ik...als je echt geen honger meer hebt hoef je het niet te eten, maar dan krijg je ook geen koekje na het eten...zo werkt dat natuurlijk niet.
Kleine kinderen willen vaak niet avondeten, als die van mij eten wat ik hun opschep of een gedeelte ben ik al blij.
Maar die van mij kunnen ook weinig avondeten eten en dan 3 x pudding inschudden. Ze moeten ook leren dat groente en aardappelen gezond is en dat je niet elke dag friet of pudding of weet ik het kan eten.
Dus ik vind dit weer zo'n geval van zelf bepalen wat goed is en iedereen weet heel goed wat normaal en goed is voor zichzelf......(zegt iemand die anorexia heeft (gehad) hahaha, maar zo werkt het toch uiteindelijk wel!
Mijn buik en dat zie k ook op foto's. Dan zat k er gewoon bij met m'n speentje in m'n mond haha :p
Vanaf mijn 8e ben k juist moeilijk gaan doen omdat ons familie uit elkaar ging en papa weg ging. We eten ook bijna nooit meer samen en k verstop veel eten. Vooral avond heb k extra veel moeite mee of k zoek juist de hele dag door eten.
K geloof wel n deze ding want .. Mijn nichtje van nu 7 eet al
Vanaf haar baby niet echt goed. Ze word ook áltijd gedwongen om te eten.. Ze MOET ook altijd haar bord leeg anders is d'r moeder boos.. En krijgt ze niks meer.. Of met gezeik.. Of ze t lekker vind of niet het MOET . En daar ben k wel
Bang voor .. Dat ze later óf juist alles gaat eten wat nu niet mocht (zogenaamd slecht voedsel) of ze gaat nog steeds moeilijk eten. K merk dat alleen haar moeder of als
K bij hun ben daar problemen mee heeft . Als ze bij ons is. Geen probleem.. Ze doet soms wel zeurderig in t begin. Maar uiteindelijk eet ze het wel . Vol is vol. En dan mag ze gerust later een koekje of iets lekkers.
Nu nog steeds dus ik maak vaak mijn eigen eten en weeg het af.
Ik vind het dus achterhaald.
Omdat me ouders vinden dat ik blij moet zijn dat ik elke dag me maag goed kan vullen en dat er mensen zijn die het luxe niet hebben.
Ik kreeg vroeger te weinig eten (minder dan ik nodig had om met energie door het leven te gaan), en het gevolg was dat al mijn zakgeld naar snoep ging terwijl ik dat ook liever aan iets anders zou besteden. En na een tijdje begon ik zelfs te stelen.
Ik denk echt niet dat dit helpend is. Kinderen, met welk gewicht dan ook, dien je niet uit te hongeren.
Ouders weten ook niet helemaal hoe groot de energie behoefte is van hun kind(eren). Dat maakt het voor de ouders moeilijk in te schatten hoeveel je nou op het bordje van je dochter/zoon moet leggen. Het is dan inderdaad handig als je begint met kleine beetjes. Maar sommige kinderen zijn heel moeilijk met eten zoals mijn nichtje (5jaar). Die moet je haast vast tapen om haar te laten blijven zitten en dan moet ze ook nog eten :/
Er dubbel allemaal..