Toen ik 8 was ging ik op tennis. Vier jaar later stond ik 6 dagen per week op de tennisbaan, had ik twee dozen vol met bekers, medailles en krantenknipsels en reisde ik naar het buitenland voor wedstrijden.

Tegenwoordig is het een klein wonder als ik mijn hardloopschoenen onder het stof vandaan haal: tijdens mijn eetstoornis had ik veel last van bewegingsdrang, waardoor ik nu een aversie heb tegen sporten. Maar ik hoor van veel mensen met een eetstoornis dat ze fantieke sporters én winnaars waren of zijn. Zijn mensen met een eetstoornis competitiegericht?

Uit onderzoek blijkt dat vrouwelijke atleten twee keer zo vaak een eetstoornis hebben, dan niet-atleten. De studies laten zien dat hoe hoger het niveau waarop je sport, hoe groter de kans is op het ontwikkelen van anorexia of boulimia. Sport psycholoog Ron Thompson zegt hierover: "Dezelfde competitiegerichte persoonlijkheidstrekken en perfectionistische neigingen die atleten succesvol maken, zijn ook belangrijke factoren in een eetstoornis."

Mensen met een eetstoornis zijn inderdaad vaak heel perfectionistisch, stellen hoge eisen aan zichzelf, hebben veel discipline en 'gaan tot het naadje'. Ze hebben een doel voor ogen en zetten alles aan de kant om dát doel te bereiken. Hetzelfde geldt voor atleten. Venus en Serena Williams zijn zo ver gekomen omdat álles in hun leven in het teken staat van tennis. If you want it, you have breathe, eat and sleep it, zeggen ze in het Engels. Je zou kunnen zeggen dat win-lust of competitiehonger een brandstof zijn voor eetstoornissen.

Toen ik 14 werd, had ik geen zin meer om op zaterdagmiddag 4 uur lang op de tennisbaan te staan. Ik wilde met mijn vriendinnen shoppen en naar het strand. Er kwam dus een einde aan mijn 'tenniscarriere': I did not breathe, eat and sleep it anymore. Maar met dezelfde passie, concentratie en overgave als bij het tennisen, ging ik een paar jaar later aan de slag met mijn eetstoornis. Ik moest en ik zou mijn doel bereiken. Nou, ik heb het geweten...

Maar ik kon ook dezelfde win-lust en discipline inzetten voor mijn herstel: ik wilde vechten tegen mijn eetstoornis en ik wilde het verslaan. Ik wilde winnen van mijn eetstoornis. Ik ben benieuwd wat nu het kip of het ei is: zijn mensen met een eetstoornis sowieso competitiegerichter of wakkert het meedoen aan competities eetstoornissen aan?

Zijn mensen met een eetstoornis competitiegericht?

Boeiend? Lees ook eens Concurrentie in de kliniek

Bron: https://espn.go.com/
Foto 1: https://www.flickr.com/photos/stuseeger/