Bij mij heeft het zeker bijgedragen aan het ontwikkelen van mijn eetstoorniz. Ik ben gepest vanaf groep 6. Van de basisschool tot en met 5 havo. Ik moet wel zeggen dat ik er wel vatbaar voor was, daarvoor al. Ik was heel onzeker en nam iets heel snel persoonlijk en negatief op. Mede door het pesten werd ik heel bang om iets fout te doen en werd ikheel perfectionistisch, vooral op de gebieden waarop ik gelest werd, zo dus ook mijn uiterlijk en mijn zelfbeeld.

Ja bij mij heeft het zeker bijgedragen aan het krijgen en in stand houden van mijn eetstoornis. Ik ben gepest vanaf groep 3 en dat is doorgegaan tot einde van de derde klas. Heb op 3 verschillende scholen gezeten in de tijd en het begon steeds weer opnieuw. Dan ben je er wel van overtuigd dat er echt iets niet goed zit bij jezelf, waarom zou het anders steeds weer gebeuren?!

Ook had ik destijds in groep 7 een vriendin die me als "tip" gaf af te vallen, omdat dat bij haar het pesten had gestopt. Dit heeft zoveel invloed op mij gehad. In die tijd kon ik niet zien dat het pesten bij haar was gestopt, omdat ik ervoor in de plaats was gekomen. Ik dacht dat ik ook moest afvallen. Eerst mislukte dit, toen ik op de middelbare school weer werd gepest, was dat de bevestiging dat ik echt moest afvallen en lukte het wel. En daarmee is mijn eetstoornis pas echt ontstaan.

Het jammere was dat het door de hulpverlening heel lang niet erkend is. Dan vertelde ik van het pesten en vroegen ze wat er nog meer was gebeurt, omdat pesten niet de oorzaak van alles kon zijn. Pas in mijn laatste behandeling heb ik echt erkenning gevonden voor wat het jarenlang gepest worden mij heeft gedaan.

Nah wel een beetje denk ik. Ookal ben ik maar 1 jaar echt gepest.

Nee bij mij niet, ik ben nooit gepest

Ik heb zelf geen eetstoornis, maar weet wel zeker dat pesten kan bijdragen aan het ontstaan daarvan. Pesten heeft voor mij als gevolg gehad dat ik een erg laag zelfbeeld heb. Erg onzeker over mezelf, en let onder andere ook op mijn eten, want wil niet dat mensen me dik vinden..

Ik denk het wel, omgaan met eten werd een overlevings manier zowel om niet te eten als het stiekeme eten.
Ik ben vanaf groep 1 t/m havo 4 gepest en als je maar vaak genoeg hoort dat je niks waard bent en nog meer, dan geloof je dat ook. Echt een opsteker voor je zelfbeeld.

Kan me denk ik wel goed een voorstelling maken dat het heeel veel impact heeft!! en dat je hierdoor evt. een eetstoornis zou kunnen ontwikkelen...
Maar wat denk je van scheidingen, traumatische gebeurtenissen misshandeling/misbruik/rouw of verlies van ouder etc.
Het is ook maar net hoe je met jou stukje/issue dealt in het leven...
Niet iedereen ontwikkeld een eetstoornis omdat die gepest is,,of.. maar ja kans.. tsja,, kans,,

Ja, zeker weten! Als (door het pesten) éénmaal in je hoofd is geprent je dat stom, dik en lelijk bent, dan is dat beeld er SUPER moeilijk weer uit te krijgen.

Bij mijzelf is dat beeld er 20 jaar later, en 8 jaar therapie, nog steeds niet uit helaas...

Pesten kan zó'n slechte invloed hebben op jonge, onzekere kinderen. Dat beseffen die stomme pestkoppen/klasgenoten gewoon niet voldoende!

ja bij mij heeft het pesten zeker bijgedragen aan mijn eetprobleem !

Ik werd altijd gepest op de basisschool, en ook een tijdje op de middelbare school. Las ik thuis was ging ik een boek lezen, met een zak chips erbij.
Hierdoor kreeg ik overgewicht, wat ook niet hielp met het pesten,
nu heb ik boulimia en een zeeeeer slecht zelfbeeld, dat maar niet weg wil

Helaas wel.. Het pesten is naar mijn idee de oorzaak.

Van groep 3 tot en met de 2e klas heeft toch veel impact gehad op mijn zelfbeeld etc.

Ja best wel dnk ik

Pesten heeft bij mij zéker bijgedragen. Ik ben delen van de basisschool, en de hele middelbare schooltijd gepest. Toen ik geslaagd was voor het vmbo, was ik bang dat ik op het mbo weer gepest zou worden. Ik dacht dat ik 'te dik' was, en dat dit een reden zou kunnen zijn waarop ze mij ook op het mbo zouden kunnen pakken. Ik ging dus afvallen, wat toen helaas nogal uit de hand is gelopen.

Ja.
Al werd ik niet heftig gepest, meer net iets teveel 'geplaagd'.

Ja, het is bij mij zeker van invloed geweest.

Jazeker!

helaas wel:(

Ja best wel.

Ik ben zeker 5 jaar constant gepest en daardoor heb ik meerdere problemen helaas, waaronder eetstoornis en depressie...
Pesters moeten echt eens aangepakt worden..

ja heel erg

Bij mij ook
in de 4e klas erg gepest
eerst met woorden later fysiek.. zie maakte me heel goed duidelijk dat ik niet 'gewenst' was

Zeker weten. De school beloofde steeds er iets aan te doen, maar deed dat pas echt in groep 8.

Ja dat heeft het zeker.
Door het pesten is mijn zelfbeeld verdraaid waardoor ik nu niet zie hoe de werkelijke Irmm is.
Het is bij mij alleen niet het pesten alleen wat mijn eetstoornis gevormd heeft maar het is wel een belangrijke factor bij mij

Ik zie je zelfvertrouwen als een belangrijke basis/bouwgrond voor verder in je leven.
Door het pesten gaat het scheuren vertonen.
In je leven bouw je jezelf door ervaringen op als blokjes die samen een toren vormen.
Maar wanneer die basis aangetast is, kom je jezelf vaak tegen; af en toe wiebelen er een of meer blokjes vanaf of de toren stort helemaal inelkaar...

Die basis is bij mij ook aangetast en vele malen had ik het gevoel mijn blokkentoren weer op te moeten bouwen.

Ik heb de neiging mezelf onzichtbaar te maken. Net een cameleon. Het liefst wilde ik vroeger verdwijnen in vele situaties (>anorectia). Dat stamt nog uit de pestperiode, van maar niet op willen vallen omdat ze je dan "pakken".

Bij mij ook!

Ja..

Nee, bij mij niet.. Heb wel een moeilijke jeugd gehad, maar ben niet gepest geweest.

Hetzelfde als Jennifer, wel af en toe wat misschien, maar voornamelijk een moeilijke jeugd gehad die niet veel goeds heeft gedaan.

Jammer genoeg wel. maar het komt ook zeker door andere dingen. Alles totaal kwam dit er uit,

Jep, bij mij heeft dit ook grote invloed gehad.. :(

Nee bij mij totaal niet, wel het (achteraf onterechte) gevoel nergens bij te horen...

Ja, ik werd dik genoemt toen ik een beetje mollig was en uiteindelijk at ik niets meer.
Nu wel hoor. heb zelfs vreselijke vreetbuien weer..

Ik werd altijd kamerolifantje genoemd, zelfs toen ik gewoon een maatje 38 had. Ik heb me dus altijd dik gevoeld. Als ik nu foto's van vroeger zie denk ik: wat was ik een mooie meid! En wat ben ik altijd onzeker geweest... Nu ben ik dik (jawel) en alhoewel ik liever een kilo of 30 dunner was ben ik nu eindelijk blij met mezelf en trots op mezelf! Het is alleen jammer dat daar bijna 30 jaar overheen is gegaan...