Ouders betrokken bij behandeling boulima
Onderzoek van de Universiteit van Californië in San Francisco wijst uit dat mensen met boulimia nervosa, die steun krijgen van hun ouders tijdens hun behandeling, sneller genezen. ‘'Ouders moeten meer betrokken worden in de behandeling van hun kind met een eetstoornis.'' zegt onderzoeker Daniel Le Grange die betrokken was bij dit onderzoek.
Het onderzoek werd gedaan met 130 jong volwassenen tussen de 12-18 jaar oud met boulimia nervosa. De helft volgde cognitive behavioral therapy (CBT) en de andere helft family based therapy (FBT). CBT is vooral gericht op het individu. Je leert hiermee vaardigheden die je helpen om te gaan met jezelf, je vergroot je zelfkennis en leert omgaan met irrationele gedachtes die het overeten en compenseren veroorzaken.
FBT is gericht op je sociale netwerk; je gezin in dit geval. Er wordt samengewerkt met de ouders om begrip en kennis van de stoornis te vergroten. Daarnaast wordt er gekeken hoe ouders hun kind zoveel mogelijk kunnen ondersteunen tijdens de behandeling en hoe ouders kunnen helpen de nieuwe, gezonde gewoontes te behouden.
Mensen die FBT hadden gevolgd hadden een lagere score als het ging om opnieuw overeten of compenseren. ‘'De resultaten zijn helder. FBT heeft de voorkeur voor het behandelen van mensen met boulimia, omdat het sneller werkt en het herstel behoud ook beter is. CBT kan gebruikt worden als alternatief of als combinatie, maar we moeten inzien dat het niet zo snel en goed werkt als FBT.'' zegt Professor Daniel.
Daniel voegt toe dat het noodzakelijk is om braken en de eetbuien zo snel mogelijk terug te dringen bij mensen die lijden aan boulimia nervosa, omdat het anders kan leiden tot vroegtijdig overlijden. ‘'Iedere keer dat iemand braakt, is er weer kans op het (verder) scheuren van de slokdarm, waardoor elektrolyt vrijkomt en hartritmestoornissen kunnen ontstaan. Dit kan voor plotseling overlijden zorgen.'' zegt Professor Daniel. ‘'Hoe sneller we kunnen ingrijpen, hoe groter de kans dat iemand herstelt en niet aan de gevolgen overlijdt.''
Al een aantal centra voor eetstoornissen in Nederland hebben een behandeling waarin ouders worden betrokken. Zo volgde ik zelf een groep waarin ouders met elkaar konden praten en opdrachten kregen. Ik was toen inmiddels als 19 of 20. Dit was dan tien weken lang één avond per week. Ook waren er systeemgesprekken, gezinstherapie waarin ook mijn broers werden betrokken. Ouders worden steeds meer betrokken bij het herstel van kun kind dat lijdt aan een eetstoornis. Meerdere klinieken en behandelcentra bieden MFT (multi family therapy of MGDB (meergezinsdagbehandeling) aan, wat ook wel FBT wordt genoemd in dit artikel.
Bron: foodworldnews.com
Hoe denk jij over het betrekken van je ouders bij je behandeling?
Gerelateerde blogposts
Reacties
Het wordt alleen wel onderschat dat het soms heel lastig kan zijn om met je ouders over je eetstoornis te praten of dat je er juist niet over wil praten.
Zelf ga ik de MGDB volgen, maar waar geen rekening mee gehouden wordt, ook niet bij andere afspraken, is dat mijn ouders ook nog een leven hebben. Er wordt van ze verwacht dat ze altijd bereid zijn om aanwezig te zijn voor gesprekken of onderzoeken, terwijl ze ook gewoon moeten werken en aan mijn broers en zussen moeten denken. Als daar nog meer aandacht voor zou zijn, zou de hele behandeling veel beter voelen voor me omdat ik dan weet dat ik mijn ouders niet tot last ben met mijn behandeling, maar ja, niets is perfect
Zelf heb ik ervaren dat gesprekken vanuit de therapie met een familielid van mij en mijzelf, destijds averechts heeft gewerkt. Helaas, want de intentie was vanuit alle partijen was goed. Wat niet zegt dat zoiets in iedere situatie gedoemd is te mislukken. Maar, soms kunnen mensen niet (of heel lastig) veranderen ook al willen ze het wel - het lukt in het moment niet.