Wow, dit is echt fascinerend.

dit is gewoon eng dit moet je niet willen!

uh daar heb je toch gewoon medicatie voor? Ik slik iig medicatie die angsremmend zijn en werken erg goed. Er zijn zoveel soorten medicijnen voor uitgevonden. Lijkt mij toch iets veiliger...

Woow, alsdat echt zou werken.. :O I want it ^^

Dat is een beetje kort door de bocht - waarom moet je dat niet willen?

Hee leuk ik heet ook chaya, nog nooit iemand met precies dezelfde naam gezien!

Dat doen ze ook al in Nederland, in het AMC in Amsterdam. In elk geval al voor depressie en OCS...voor anorexia weet ik niet zeker of ze het al toepassen.

Oef, dat lijkt me eng, maar dapper als iemand dat doet/durft.
Ik zou dat niet willen..

Ik dacht eerst ah, wat is dat voor engs, maar het is DBS, dat is best een vaak toegepaste techniek

Ik vind het wel een erg ingrijpende maatregel. Maar als niets anders werkt, zou dit wel een goed alternatief zijn denk ik. Alhoewel ik eerder voor medicatie zou kiezen, maar toch.

Ik weet niet of ik het zou willen, maar ik ben dan ook alweer een tijdje de goede richting uit.

Maar inderdaad, er zijn veelbelovende berichten. En nu is het allemaal veel voorzichtiger en wetenschappelijker dan vroeger. Alleen denken veel mensen nog steeds aan de praktijkvoering van vroeger, wanneer over hersenstimulatie wordt gepraat.

Ik ben benieuwd hoe deze ontwikkeling verder gaat. Het is ook echt puur voor de therapieresistente mensen. Dus bij mensen die een therapieresistente OCD, depressie (dacht ik dat die ook ermee behandeld kunnen worden), eetstoornis (BED wellicht ook?).

Ah, dit soort zaken haal ik onderuit met mijn studie: dit KAN niet because they leave out the environment! Je omgeving is minstens zo belangrijk op psychische ziektes! Het enige wat dit soort dingen doen, zijn de zuurstof toevoeren naar bepaalde delen in de hersenen veranderen; c'est ca (Look it up: Dennet, Searle, Fukuyama, Pickersgall&van Keulen etc. etc. etc.)

Dus dan is het jouw studie tegen die van deze onderzoekers? Want ik vermoed toch dat die ook gestudeerd hebben hoor..

Haha hier ging mijn profielwerkstuk over maar dan voor criminelen

@marjolein. Ben benieuwd naar jou studie! Zou je misschien eens een stukje erover kunnen schrijven hoe je dit soort onderzoeken bekijkt, beargumenteerd?

Yes; als ik tijd vind; ze noemen het ook wel "neuromyths" of "brain porn" bv: A Broken Heart Really Hurts! of "Brain Scan Shows Women Have Different Humour Than Man". Sommige zijn echt Captain Obvious. Maar ik word vooral kwaad over het feit dat ze ook zo depressie/eetstoornissen/borderline etc. etc. willen verklaren of legitimeren. Grrrr
@ Isabel: true ! Ze dachten (in de nature/nuture discussie) dat je aan het uiterlijk kon zien wie er crimineel was of niet (nature). Nu is het meer naar de nuture kant (environment heeft invloed op je gedrag) althans; ze zoeken altijd nog naar lichamelijke (vooral neurologische) bewijsstukken voor criminelen...

Nee, DAT zeg ik niet; onderzoekers zullen zeker tig jaar hebben gestudeerd; het gaat mij om de miscommunicatie tussen journalisten en wetenschappers. Aan het onderzoek zal zelf niks mis mee zijn, anders mogen ze het überhaupt niet publiceren (peer reviews etc.). Ik zeg alleen dat de media het vaak verkeerd vertaalt. Probeer wetenschappelijk onderzoek maar eens te vertalen naar 'normale mensen' taal. Ook: let op de tekst: "Pacemaker for the brain 'can help anorexics' " (Daily Mail). Vraag me écht af of het werkt; speelt GEVOEL ook een belangrijke factor in het herstellen van je eetstoornis. Je body-mind problem is niet zo makkelijk op te lossen; je gevoel zit überhaupt niet in je brain verstopt.
Misschien beïnvloedt het inderdaad de schommeling in je serotine (neurotransmitter), waardoor je je wereld anders beleeft, maar persoonlijk geloof ik er niet in.

Ik weet er niet zoveel van af hoor, maar waarschijnlijk is dit veel minder schadelijk dan medicatie! Ben benieuwd hoe dit zich gaat ontwikkelen, jammer dat het niet nu al kan voor boulimia en eetproblemen =P

@Marjolein: De discussie nature/nurture geeft toch ook juist weer dat beiden dingen belangrijk zijn in ontwikkeling?
En gevoel is nu juist wel iets wat in je brein zit, en niet in omgevingsfactoren. (hoewel die ook belangrijk zijn natuurlijk)

Morgen ga ik onder het mes voor een operatie liefde, begrip en een fijne verstandhouding met mijn omgeving.

Marjolein,
Bij reguliere therapieën is de omgeving inderdaad belangrijk. Ik weet natuurlijk niet hoe die 'pacemaker' nu precies werkt maar er wordt hier gezegd dat ze bepaalde impulsen blokkeren, zoals impulsen die angst of dwang veroorzaken. Zoals je misschien weet gaat impulsoverdracht via synapsen. Wanneer de impulsen van het ene axon op een volgende dendriet terecht komen, loopt pas een impuls verder wanneer de membraanspanning op het dendriet hoog genoeg is. Dit is alleen het gevolg wanneer er veel exciterende neurotransmitters vrijkomen en weinig inhiberende. Bepaalde medicatie kan het vrijkomen van inhiberende neurotransmitters versterken waardoor een impuls leidend tot angst of dwang niet doorgegeven wordt. In situaties als deze is de omgeving dus niet belangrijk, omgeving kan zorgen dat er alsnog exciterende neurotransmitters vrijkomen maar deze worden onderdrukt door de inhiberende neurotransmitters uit het medicijn, angst zal minder gevoeld worden.

Hier worden dus ook signalen geblokkeerd, pacemakers in het hart wekken een soort elektrische stroompjes op dus ik denk dat dat in de hersenen ook gebeurd en dan wel stroompjes die ook zorgen voor het vrijkomen van inhiberende neurotransmitters - maar dat weet ik niet -. Hoe dan ook, er wordt voorkomen dat een impuls voortgeleid wordt, dus angst of dwang wordt niet of minder ervaart. Ongeacht de omgeving.

Leuke discussie dit! Mijn vorige vak ging over onverklaarde lichamelijke klachten en of ze nou lichamelijk of psychisch waren of geen van beide of allebei. Grappig om te zien hoe hier mensen kiezen voor een compleet biologische benadering of juist een compleet psychologische/omgeving.
Vanuit mijn eigen studie ben ik ook heel erg gewend alles terug te brengen tot cellen, synapsen en chemische stofjes. Maar stel nou eens dat beide factoren invloed hebben? Dan kan het toch best in ieder geval een béétje helpen om die biologische factoren te beïnvloeden?
Volgens mij moeten we wat meer gaan samenwerken want de waarheid ligt zoals zo vaak vast ergens in het midden ;)

geef mij dat maar. zoiets moeten ze voor depressie hebben

Ben ik met jullie eens! Ik denk ook niet dat álles in de nurture/envionment ligt. Maar als je de symptomen weg hebt (verdrietig voelen etc.); voel je je dan ook werkelijk beter? Zie je jezelf dna ook anders (lichaamsbeeld). Gevoel en verstand kunnen zo uit elkaar liggen!

Ik ben het eens met @Schaatster. Goede opmerking ;)

Euhm... ik vind een onderzoek met 6 proefpersonen nogal beperkt om een conclusie uit te trekken.

@***: Je moest eens weten hoeveel onderzoek er gedaan wordt met maar 8 ratten... Ik denk dat je meer nooit door een ethische commissie gaat krijgen en bovendien: vind maar eens personen die zo'n operatie hebben gehad én mee willen werken aan jouw intensieve onderzoek. Los daarvan zegt het 'gemiddelde' effect ook lang niet alles. Want wat als jij als individu daarbuiten valt? Dan heb je nog niks aan die behandeling. Maar voor die 4 van de 5 heeft het in ieder geval iets geholpen lijkt het. Statistiek is leuk, maar de toepassing wil ook wat ;)

@berichtje van 12.52: Ik weet niet of de symptomen wegnemen zorgt dat je jezelf anders gaat zien, maar wellicht krijgt jouw negatieve beeld wel minder waarde in hoe je jezelf ziet. Ik moest ooit eens een cirkeldiagram maken met daarin alles wat mijn eigenwaarde bepaalde (schoolresultaten, gewicht, vrienden enz.) en het stuk 'gewicht' was bij mij toen best groot (en heel variabel), inmiddels is dat wel kleiner geworden (en wat minder variabel) ;) Maar dat gevoel en verstand ver uit elkaar liggen soms, herken ik wel hoor!

Overigens: ik wil niemand hiermee aanvallen. Ik vind het alleen een leuke discussie omdat ik het boeiend vind om erover na te denken. Het is absoluut niet zo dat ik jullie standpunten niet goed vind, want overal zit wel wat in en zelf weet ik het ook gewoon niet haha :P

@Schaatser: Hm, ja maar waarschijnlijk hebben ze die personen ook geselecteerd op bepaalde kenmerken waarbij ze verwachten dat ze sneller op die operatie gaan reageren. En dus denk ik niet dat zo'n ingreep voor veelmensen met een eetstoornis zal helpen.

Ik kan me voorstellen dat je dit doet als je alle andere opties jarenlang hebt uigeprobeerd. De anorexia wordt een probleem op zich, en daar kun je behoorlijk in vastzitten. Ik geloof er wel in dat zoiets kan werken in combinatie met andere therapieën. Gewoon, om de vicieuze cirkel en de verstoorde werking van je chemische fabriek te doorbreken. Want door depressie en anorexia veranderen er dingen in je lichaam en hersenen, en het kan verdomd lastig zijn er zelf nog uit te komen. Ik hoop op meer en groter onderzoek en uiteindelijk goeie resultaten voor mensen die al jarenlang muurvast zitten in hun eetstoornis.

Lijkt me best eng, ik zou bang zijn dat het verkeerd uitpakt ofz hihi!
maare het zou toch wat zijn als je ze voor psychische stoornissen nu ook een soort van operatie uit hebben gevonden ipv therapie.. eigenlijk bijna ongeloofelijk..