Als je in groepstherapie zit, leer je in korte tijd veel mensen kennen. Je maakt met elkaar veel mee, deelt hele persoonlijke zaken en het voelt dan gek om na een tijdje weer afscheid te moeten nemen. Elkaar nooit meer zien of spreken zou dan heel gek zijn. Gelukkig is er tegenwoordig social media waardoor je alsnog op de hoogte kunt blijven van elkaars leven. Je ziet elkaar dan niet meer zo vaak als in therapie, maar je kunt elkaar nog wel regelmatig spreken.

Door de jaren heen heb ik behoorlijk wat mensen in therapie leren kennen. Ik ben verschillende keren opgenomen geweest en tijdens opnames en behandelingen wisselde de groep constant, waardoor er telkens mensen vertrokken en weer bijkwamen. Hoewel ik me altijd voornam om me niet te veel te hechten, gebeurde dit uiteindelijk toch. Na mijn afscheid in de kliniek ging ik verder met individuele behandeling en hoewel ik het fijn vond om met oude groepsgenootjes contact te houden via bijvoorbeeld Facebook, had het ook een keerzijde.

De keerzijde was namelijk dat ik niet enkel zag welke mooie dingen al deze lieve mensen deden. Ik zag ook hoe snel sommige mensen weer afgleden, opnieuw opgenomen werden en hoe sommigen zichzelf kapot maakten. Ik zag ook hoe mijn oude groepsgenootjes het leuk hadden met elkaar, in de kliniek, waardoor ik terug verlangde naar die veilige plek. Ik vergeleek mezelf geregeld met anderen en door al die opnames, realiseerde ik me op een gegeven moment, dat het grootste deel van mijn vriendenlijst bestond uit ‘'zieke'' mensen. Dit hielp mij totaal niet verder.

Recentelijk is er onderzoek gedaan naar het gebruik van Facebook door mensen die in het verleden groepsbehandeling hebben gehad voor een eetstoornis. Die behandeling kan zowel in een klinische setting zijn, als in een dagbehandeling, deeltijd of ambulante setting. In totaal namen 415 mensen deel aan dit onderzoek en gemiddeld hadden zij tien tot negentien vrienden op Facebook die zij hebben leren kennen tijdens een behandeling of door een andere eetstoornis-gerelateerde organisatie. Ook hadden zij gemiddeld meer dan een half uur per dag contact met deze mensen, via Facebook.

Voor deze studie werd met name gekeken in hoeverre de deelnemers zichzelf vergeleken met hun oude groepsgenoten, onder andere op het gebied van gewicht, eetgedrag, sport en uiterlijk. Hieruit bleek dat deelnemers die over het algemeen kampten met hevige eetstoornisklachten zichzelf een stuk meer vergeleken met de Facebook-vrienden waarmee zij in therapie hadden gezeten en dat er bovendien een link was tussen het maken van deze vergelijkingen en een verslechtering van de eetstoornis. Aan de andere kant was ook te zien dat interactie met oud-groepsgenoten voor een aantal deelnemers met wat mildere klachten, juist een positief effect had.

De patiënten die al lange tijd in behandeling zijn en ook meerdere behandelingen hebben gevolgd, hebben vaak (logischerwijs) veel Facebook-vrienden die zij hebben leren kennen uit een behandeling. In slechts 19,5 procent van de gevallen heeft een therapeut gevraagd naar de impact van contact via Facebook op de klachten van patiënten.

In sommige gevallen kan contact via Facebook een negatieve invloed hebben op het herstel van mensen die kampen met een eetstoornis. Het zou zelfs een terugval in de hand kunnen werken. Daarom is het van belang dat er binnen een behandeling meer aandacht is voor contact buiten therapie om en de eventuele voor- en nadelen hiervan, zodat patiënten hierop voorbereid zijn.

Toen ik me realiseerde dat een groot deel van mijn vriendenlijst bestond uit mensen die ik kende uit therapie, ben ik die lijst eens kritisch gaan bekijken en heb ik veel mensen verwijderd. Dat was best lastig, want ik vond het onaardig overkomen en stiekem was ik ook gewoon nieuwsgierig naar hoe het bepaalde mensen zou vergaan, terwijl ik eigenlijk wel wist dat dit niet echt positief zou zijn. 

Toch vroeg ik me bij iedereen af waarom ik met diegene bevriend was, of ik die persoon ooit nog in het echt zou zien en of het me verder ging helpen om met deze persoon bevriend te blijven op Facebook. Inmiddels heb ik alleen nog maar mensen op Facebook die ik ook echt leuk vind en dat zorgt ervoor dat ik me niet meer op een vervelende manier hoef te vergelijken met anderen.

Heb jij veel mensen uit therapie op Facebook?

Bron