Eetstoornis NAO meest dodelijk
Eetstoornis NAO (niet anders omgeschreven) is in Amerika de meest dodelijke eetstoornis, maar ook direct de minst bekende eetstoornis in Amerika. Ongeveer 24 miljoen mensen in Amerika lijden aan de eetstoornis NAO. Mensen die lijden aan eetstoornis NAO zien er meestal 'gewoon/ gezond' uit en hebben een combinatie van de kenmerken van anorexia en boulimia. Er overlijden 5,2 per 100 mensen met eetstoornis nao. Dit is meer dan het sterftecijfer van anorexia en boulimia. Dit alles wordt gemeld door ABC News.
Deze week werd voorgaande onder de aandacht gebracht door twee meiden die met hun verhaal verschenen in ABC News. Taylor (20) kreeg in eerste instantie de diagnose boulimia, later veranderde dit in anorexia. Toen ze niet meer aan de criteria van anorexia (laag gewicht) voldeed, kreeg ze de diagnose eetstoornis NAO. Taylor had het gevoel dat ze nu een diagnose had gekregen die minder ernstig was en serieus werd genomen als de twee bekende eetstoornissen. Je hoort volgens haar namelijk alleen maar over anorexia en boulimia.
'Veel mensen denken - omdat je niet voldoen aan de criteria voor boulimia of anorexia - 'oh dan heb je dus geen eetstoornis', aldus Taylor.
Taylor had in het geheim eetbuien, gaf over en at op andere momenten veel te weinig. Haar destructiee gedrag ging ten koste van haar gezondheid. Ook Ali (23) kreeg lichamelijke klachten als gevolg van de eetstoornis nao. Haar menstruatie bleef uit, ze kon zich nauwelijks meer concentreren, viel regelmatig flauw en had 's avonds erg last van transpireren.
Ze wist dat ze hulp nodig had, maar had moeite met het erkennen van de eetstoornis omdat ze niet aan de criteria van anorexia of boulimia voldeed. Beide jonge vrouwen hebben inmiddels hulp bij het Renfrew Centre in Amerika.
Ook in Nederland lijken eetstoornissen die minder zichtbaar zijn, minder serieus te worden genomen. Om die reden maakten we vanuit Proud2Bme de documentaire Mij Niet Gezien.
Gerelateerde blogposts
Reacties
Ik ben ook gediagnosticeerd met NAO..
(ps: ik ben ook gediagnostiseerd met NAO)
Ik voel me ook niet serieus genomen worden..
En herken me heel erg in het eerste meisje..
Wat naar voor je zeg! Ik herken dat ook wel. Met ondergewicht stonden ook al mijn vriendinnen te springen om maar eens te benadrukken hoe fragiel ik was en hoe slecht ik bezig was, terwijl met overgewicht/normaal gewicht iedereen ineens opmerkingen maakte als 'nou, ik ben wel blij dat je eruit gekomen bent, je hebt nu zelfs een beetje een buikje, je bent toch niet zwanger?'
Allemaal natuurlijk vanwege te weinig bekendheid van het probleem.
dus extreem weinig eten (anorexia gedeelte), afwisselend met boulimia (eet-buien en braken) de meest dodelijke vorm van een eetstoornis is.
Dit staat los van ondergewicht/normaal gewicht of overgewicht.
Schrok hier wel heel erg van.
Word het niet eens tijd om naar een andere therapeute te gaan...? Ik heb AN, maar geen ernstig ondergewicht meer. Ik ben dan ook wel bang voor de reacties van andere mensen: "Oh, je bent dus weer beter?" "Euh, nee..."
Dat is wat ik dus ook heb! Zoals ik aangaf had in mijn vorige post.
Ik herken wel die angst dat mensen je probleem dan niet meer serieus nemen.
oh, het is maar nao, het is geen anorexia :S
Ik had niet verwacht dat men tegenwoordig nog steeds zo zwart/wit denkt, frustreert me echt!
Ik vind het eerlijkgezegd heel raar dat een psychiatrische aandoening gediagnosticeerd wordt op je gewicht. Als je bij 160 kilo begint en niks meer eet tot je 80 weegt, heb je misschien nogsteeds overgewicht, dus geen anorexia maar NAO, en als je 60 weegt en afvalt tot weet ik veel, 40, op precies dezelfde manier en gedachten, dan heb je ineens anorexia?
Vaagheid.
Eentje die je wél serieus maakt zolang je geen (extreem) ondergewicht hebt!
Kleine marge.
'Jouw Proud2BMI en gewicht zijn helemaal goed!
Bij dit gewicht kan je lichaam goed functioneren, terwijl je toch slank bent.
Vind je jezelf toch te dik? Dan heeft dat niet met je gewicht, maar met je zelfbeeld te maken.
Probeer iets te veranderen aan je zelfbeeld i.p.v. aan je gewicht!
Speelt eten of niet-eten een grote rol in je leven en heb je hier last van?
Ga dan naar de huisarts voor hulp!
Ook met een gezond gewicht kun je een ernstige eetstoornis hebben'
Veel mensen verdenken hem van een eetstoornis alleen al door zijn ondergewicht, maar hij eet gewoon waar en wanneer hij zin heeft. Ik word er achter zijn rug om vaak op aangesproken.
Ikzelf heb van mezelf en bij anderen in therapie gemerkt, dat wanneer je eenmaal op gewicht bent of zelfs overgewicht heb, je kunt klooien met eten van hier tot Sint Juttemis, maar niemand die jouw lijden dan ineens ziet. Het is kennelijk genezen..
Ik vind BMI trouwens ook wel iets wat met "stempeltje opdrukken" te maken kán hebben. Het verschilt ook welke afkomst je hebt en dus je DNA.
Was er maar een betere richtlijn over hoe tevreden en relaxed je bent over je eigen lijf, gezondheid, voeding en functioneren.
Puur vanuit het lichamelijke aspect viel mij dat op dat de marge klein is tussen goed gewicht en zoek hulp.
Daarbij moet er altijd ERGENS en grens liggen hè...
Mijn psycholoog had me doorverwezen omdat hij wou dat ik naast de therapie ook lichamelijk opgevolgd werd..
De dokter zei dat ze zijn doorverwijzing niet begreep en dat dat normaal in de heel extreme gevallen was..
Dat heeft mijn es enkel maar gevoed en de weken erna viel ik enkel sterk af, met alle gevolgen van dien. Nu zit ik terug eindelijk gezond, en ik heb vaak zin om naar die dokter terug te gaan en haar te wijzen op wat ze heeft aangericht.
Blijf het maar stom en lullig vinden voor mensen die niet serieus genomen worden, omdat ze NAO of boulimia hebben met een gezond gewicht of overgewicht.
Mijn psychiater wist niet eens wat het was.
Mijn ouders denken dat het goed gaat.
Mijn partner denkt dat het goed gaat.
Mijn schoonouders denken dat het goed gaat.
Iedereen denkt dat het goed gaat.
Het gaat slecht.
Ik heb/had ook de diagnose NAO, maar ik ben wel serieus genomen. Door iedereen. Vroeger had ik anorexia, maar toen ik weer een ruim gezond gewicht had ging het na een tijdje mis en ging ik heel weinig eten, maar toch viel ik niet heel veel af dus hield een gezond gewicht.
Toen ik door vrienden gedwongen werd met mijn huisarts en ouders te gaan praten namen zij me heel serieus en hebben me meteen doorgestuurd naar Amarum, waar ik ook erg serieus werd genomen vind ik. Niemand daar gaf me het gevoel dat ik 'geen behandeling nodig had' maar juist dat ik moest stoppen met dit gedrag en dat het ook vooral in je hoofd zit.
Misschien dat het er bij mij ook wel gedeeltelijk aan ligt dat ik ooit wel erg licht ben geweest, maar toch wil ik dus graag even duidelijk maken dat sommige mensen het wel serieus nemen.
zelf heb ik de diagnose boulimia gekregen,
maar ze hebben er wel bijgezegt dat ik van anorexia naar boulimia ben overgesprongen en momenteel eigenlijk nao heb ..
Dat komt omdat ik nog zelden een eetbui heb, wel nog iedere dag aan kcal denk en periodes extreem lijn en weer een eetbui krijg en de gedachtes nog steeds heel erg aanwezig zijn. Maar uit mijn ervaring blijkt ook dat mensen alleen anorexia serieus nemen, het was zelfs zo toen ik een keer met me moeder bij de huisarts zat om met hem naar meer oplossingen te zoeken ik erachter kwam dat mijn moeder het woord boulimia niet eens in haar mond durfde te nemen want dat is geen echt probleem en is meer aanstel gedrag, terwijl ze wel zei van ze heeft anorexia gehad maar nu gaat het goed. Mijn ouders willen niet zien dat ik nog steeds 'ziek' ben. Alleen toen ik ernstig ondergewicht had had ik een probleem, nu gezond gewicht en sinds ik op gezond gewicht ben hoor ik vaak de opmerking van kunnen we niet gewoon stoppen met therapie want je hebt een gezond gewicht dus zal het wel goed gaan blablabla !!!!
hierdoor krijg ik steeds weer drang om heel erg te gaan lijnen om te bewijzen dat ik nog niet beter ben en die therapie nodig is.
en naja misschien is het wel zo moet ik eerst is laten zien dat het niet goed gaat door weer extreem aftevallen zodat ze weer gaan zien van ohh kijk het ging toch niet zo goed ...
naja,, ik hoop in ieder geval dat boulimia en nao een keertje wat meer aandacht krijgen als alleen anorexia want ik vind dat boulima en nao misschien wel erger zijn als anorexia omdat gewoon niemand het begrijpt
Het is een hel. Nog steeds. K heb veel lichamelijke klachten maar praat er niet meer over. Ben bang dat mensen nu gaan zeggen dat ik gezonder of minder moet gaan eten.
Nao is voor mij net zo erg als de anorexia en boulimia die ik had.
ene huisarts "ik heb problemen met eten", hier heb je vijf vitaminepillen." klaar.
andere huisarts "je ziet er toch leuk en gezond uit?"
behandelaar "je ziet er toch gezond uit, het is niet levensbedreigend dus doen we er niks aan."
wilde afspraken maken omtrend eten omdat me dat zou helpen, in de kliniek voo andere problemen: psychiater "we doen pas iets bij bmi x /extreeem laag"
Dat ik jaren spuug, veel te weinig eet, ondergewicht heb gehad, mijn bloedwaarden niet goed zijn geweest, wordt even vergeten. En de laatste jaren aangekomen door medicatie maar het gaat niet beter ondanks dat ik een gezond gewicht heb nu. Het is hetzelfde gebleven enige verschil is dat ik iets meer weeg.
Voelt echt frustrerend, want ik wil hulp, maar ik heb soms echt het gevoel dat ik gewoon minder moet gaan wegen om hulp te krijgen :$
Het gaat niet goed met je en je hebt hulp nodig. Punt.