Anorexia, foutje in het brein?
Volgens recent onderzoek is het helemaal niet zo gek dat mensen met Anorexia zichzelf te dik vinden. Twee bepaalde delen van de hersenen maken te weinig verbinding, waardoor zij zichzelf onrealistisch dik zien. Er is een bepaalde zwakke verbinding ontdekt tijdens onderzoek bij 15 gezonde vrouwen en 15 vrouwen met Anorexia (een te klein aantal voor een goed onderzoek!).
De vrouwen ondergingen allemaal een hersenscan. Tijdens deze scan kregen zij beelden te zien van vrouwen met verschillende posturen. Zij moesten inschatten hoe dicht hun eigen lichaamsbeeld bij dat van de foto lag. De mensen met Anorexia maakte overduidelijk een verkeerde inschatting en hun hersenen maakten inderdaad een slechtere verbinding tussen twee bepaalde delen in de hersenen.
Dit speelt zich af in de linkerhersenhelft bij de zogenaamde occipitale kwab in de hersenen, die betrokken is bij het vormen van het lichaamsbeeld in de hersenen. Twee gebieden in dit deel ven de linkerhersenhelft maken geen juiste verbinding met elkaar. Hoe slechter deze verbinding is, hoe dikker de vrouwen zichzelf vinden.
De vrouwen vonden zichzelf veel dikker dan de andere vrouwen die ook hun foto hadden beoordeeld. De gezonde vrouwen maakten in hun hersenen een betere verbinding, en zagen zichzelf soms zelfs iets slanker dan de controlegroep.
Hoofdonderzoeker Boris Suchan laat op de nieuwssite SienceDaily weten: "Deze veranderingen in het brein verklaren mogelijk waarom vrouwen met anorexia zichzelf dik vinden, terwijl ze naar objectieve maatstaven juist ondergewicht hebben".
Of deze verbinding pas slechter wordt tijdens de eetstoornis, of dat dit altijd al zo is, wordt niet in het onderzoek beschreven. Ook eventuele verandering hierin is nog niet onderzocht. Wat hiermee in de praktijk kan gebeuren en hoe hier iets aan te veranderen is vanuit de hersenen of met medicatie, is tot dusver nog onduidelijk.
Dit onderzoek kan natuurlijk wel heel relativerend werken. Blijkbaar ben je niet echt dik, maar doen je hersenen iets niet helemaal goed, waardoor jij denkt dat je dik bent!
Wat vind jij hiervan?
Bron Nu.nl
Foto: Weheartit
Gerelateerde blogposts
Reacties
Als je dan toch onderzoeken moet plaatsen, waarom dat niet RCT of meta-analyses? Waarom van deze kleine niets zeggende studies? Iets is niet bewezen met 1 studie, maar juist met meerdere.. vergelijkingen over grote steekproeven, verschillende onderzoekers.
wij plaatsen dit soort onderzoeken (met de vermelding dat het aantal proefpersonen idd te klein is voor een goed onderzoek) omdat deze onderzoeken overal in de media verschijnen en wij mensen die dit aangaat hier graag een plek bieden om erover te praten en discussiëren.
Lieve groet,
Team Proud2Bme
Daarbij heeft mijn vriendin mij heel vaak verteld (zij doet biomedisch) dat het banen in de hersenen zijn die je zelf kan aansturen door bepaalde denkwijzes. En JA eigenlijk alle mensen met AN hebben de denkwijze ontwikkeld dat zij zichzelf te dik zien of dat ze zichzelf gewoon zo veel mogelijk weg willen cijferen. Oftewel, dunner worden, dunner worden. Maar deze vriendin vertelde mij ook dat je deze banen weer kan veranderen. Het is heel moeilijk (dat weet iedereen die aan het genezen is of al genezen is van een eetstoornis), maar er is absoluut een verandering in de hersenen mogelijk, waardoor je dus weer 'gezond' zou kunnen denken. Maar daar is gewoon therapie en kracht voor nodig. Toen mijn vriendin mij dit vertelde was ik blij dat er voor mij ook weer een toekomst is weggelegd waarin ik beter kan worden. En ik ben nu ook voor een groot deel verbeterd.
:p :p :p
Maar serieus, ik geloof wel in al die neuro / hersens 'shit'.
Ik bleef zelf in de ellende steken en nu ik de juiste medicatie heb in combinatie met een aantal goede therapieen gaat het veel beter met me!
Zonder de medicatie die een aantal stofjes aanvult in mijn hersenen zou het lang niet zo goed gaan.
Er zijn zoveel redenen om dit onderzoek niet zo te interpreteren op de manier dat de onderzoekers willen dat wij het interpreteren. Ten eerste zoals al werd aangehaald het enorm beperkt aantal deelnemers. Grootste probleem met dit onderzoek is dat er niet is aangetoond of dit de oorzaak is. Bij mensen die anorexia hebben is dit ontdekt, maar er is ook geweten dat hersenstructuren kunnen veranderen op basis van omgevingsfactoren. Was de slechte verbinding er al VOOR ze een eetstoornis kregen, of is deze ontstaan terwijl ze een eetstoornis hadden? Er is een correlatie, maar geen oorzakelijk verband.
Wetenschappers zijn er ondertussen ook achter dat zo goed als elke psychische stoornis ontstaat op basis van zowel omgevingskenmerken als genetische/biologische kenmerken. Als het klopt wat deze onderzoekers hebben onderzocht en er een oorzakelijk verband zou zijn, dan heeft dat wel heel erge gevolgen: anorexiapatiënten kunnen gaan beweren dat er iets fout is in hun hersenen en dat gebruiken als excuus, maar net zo goed kan het leiden tot demotivatie om beter te worden. Als de fout in de hersenen zit, zou gedragstherapie en dergelijke nog weinig zin hebben om te genezen, maar zou men met met evt medicatie (die dan nog uitgevonden moet worden en dit deel van de hersenen waar het fout gaat beïnvloeden) alles kunnen oplossen. De effecten van cognitieve gedragstherapie en andere methoden zijn echter meermaals aangetoond op hun werking, wat onder meer doet vermoeden dat er meer speelt dan deze foute verbinding in de hersenen.
Die poortjes van de metro en de trein zijn best smal. Maar lopen mensen met anorexia hier gewoon door heen? Of denken ze dat ze hier niet tussen passen?
Of tussen twee auto's door glippen die geparkeerd staan in de parkeergarage?
Ik heb het zelf nooit ervaren. Ik wist altijd dat ik ergens wel of niet door heen paste. En zelfs als een opening supersmal was, wurmde ik me er persé doorheen, zonder te denken dat ik dik was.
Oké, totaal off topic, maar ik vroeg het me af....
Foutje in de hersenen? Komop, nee een psychische ziekte.
Straks wordt het niet meer gezien als een ziekte maar als een foutje.
Dag begrip dat er al nauwlijks is!
De steekproef is véél te klein. Dus ja, moeten we dit geloven?
Moet wat meer onderzoek naar gedaan worden denk ik.
En ik heb mijzelf niet te dik gevonden. Het komt vanuit mijn trauma's, dus best vage verklaring :S
Ik vind het eigenlijk niet zo'n boeiend onderzoek, omdat het alleen aantoont dat in de hersenen van (deze) anorexiapatiënten een anorectische kink in de kabel zit om zo te zeggen. Maar niet of dat een gevolg is van de eetstoornis, dus tijdens de eetstoornis zo ontwikkeld, of juist een oorzaak. Ik denk bovendien dat een dergelijk onderzoek veel te veel nadruk legt op de vertekende lichaamsbeleving/het dik vinden als kernprobleem of zelfs oorzaak van anorexia.
Epilepsie is ook een foutje in de hersenen, maar ik heb nog nooit iemand horen zeggen dat het geen ziekte is. Ik denk dat het onderzoek een te kleine testgroep heeft maar dat dit soort onderzoek kan helpen om in de toekomst anorexiapatienten beter te behandelen.
dat willen 'ze' ons doen laten geloven.
De meeste psychische 'ziekten' vloeien voort door de imperfectie van de maatschappij, waarin heel veel mensen geen plek voelen en dat uiten op een bepaalde manier. Het is dan erg gemakkelijk vind ik om er een label op te plakken en en/of een pilletje voor voor te schrijven,
wat nog steeds gebeurt vanuit de machtspositie die psychiaters en psychologen hebben en ook vanuit maatschappelijke macht om over de 'zwakkeren' te heersen op het moment dat je niet kunt functioneren, door je 'handicap'.